Abstract
Author(s): Witold Malinowski* and Adam Skoneczny
Do czasu skonstruowania na początku XVII wieku kleszczy położniczych, poza filetem, innym dostępnym narzędziem stosowanym w „trudnym” porodzie i umożliwiającym urodzenie żywego dziecka, była dźwignia położnicza (vectis). Często była wykonana z kości słoniowej lub metalu i przypominała swym kształtem pojedynczą łyżkę kleszczy położniczych. „Vectis” stosowano jako dźwignię, której punkt podparcia stanowił łuk spojenia łonowego. Wykorzystywano ją w celu obniżenia główki płodu w kanale rodnym lub w celu skorygowania położenia odgięciowego główki poprzez jej przygięcie i umożliwienie zejścia do miednicy małej.